Raaskallen is vooral niet te verwarren met onsamenhangend praten en al helemaal niet met dronkemansgelal. Voor het raaskallen gelden er bepaalde regels welke zijn vastgelegd door officiële instanties welke teruggaan tot de middeleeuwen (1493 A.D.) en waar niet zomaar aan getornd kan worden.

Middels goed luisteren, associëren en flexibel denken kan men zo tot een goed verhaal komen waarbij de normen en waarden van het “Raaskalgilde” worden gerespecteerd.

Door de discussies en verhalen kunnen er hilarische momenten ontstaan “tot plesant ende vermaeck” van de aanwezige personen.

De aanwezige personen zullen in groepen worden ingedeeld omdat het onverantwoord is om zomaar alleen in het diepe te worden gegooid. Vele personen die zonder begeleiding of in hun eentje dom gingen praten (dachten te raaskallen) zijn zo getraumatiseerd dat geen enkele hulpinstantie ze meer kan helpen. Goede begeleiding is daarom noodzakelijk; Raaskallen is een kunst die niet licht dient te worden opgevat.

Per groep zal dus onder deskundige begeleiding van de “keurmeester” verschillende opdrachten moeten worden uitgevoerd om zo aan het eind van de workshop het felbegeerde Raaskal-certificaat te kunnen bemachtigen.